High tension

Gisterochtend zijn we om 9 uur 's ochtends uit Koh Tao vertrokken om vervolgens de boot naar het volgende eiland te pakken: Koh Samui. Begin van de middag kwamen we bij ons nieuwe hotel en onze schattige kamer (houten deurtjes, betegelde douche en een -lege- schatkist ter decoratie) aan. Even een korte douche plus omkleedsessie en toen een heerlijke lunch aan het strand, genaamd: Chaweng beach.

Het was inmiddels al half 2 dus we zijn lekker de hele middag op het strand gebleven. Ik op de badlaken in de schaduw, Bram + duikbril in de zee. Schelpen vangen. Dat er een man of vijf lachend langs de waterkant stond, omdat Bram de meest maffe sprongetjes maakte, interesseerde hem niet zo veel. Sterker nog; hij was zich van geen kwaad bewust. Ik heb me kostelijk geamuseerd. Telkens, na de zoveelste koprol, kwam hij het strand op gerend om zijn nieuwe aanwinsten te presenteren.

Op het strand zelf waren een aantal toeristen te zien, maar zoals overal in Zuid-Thailand op dit moment: niet overdreven veel. Er liepen vooral veel verkopers/sters met 'eigengemaakte' sieraden, speelgoed of fruit en ijsjes. Daarnaast liep er een man met een aapje rond waarmee je, tegen betaling uiteraard, op de foto kon. Ik lag lekker te relaxen toen twee mannen met leguanen langs kwamen lopen."You picture?". No thank you! "It no bite". Ja dat zal allemaal wel maar No thanks. En hop: daar zette hij de leguaan op mijn omhooggetrokken benen neer. "Braaaam!" Krijg ik eerst nog een preek dat ik geen dieren hier moet aanraken "Ik zei toch ook nee! Haal dat ding weg!" maar meneertje was weer vrolijk aan het koppeltje duikelen. Een goede 5 minuten later haalde die kerel dat beest eindelijk van mijn knieën af.


Vanmorgenvroeg werken we al om half 7 's ochtends bij ons hotel opgehaald voor de boottocht naar het vaste land. Daar zouden we met de bus verder rijden naar onze bestemming Phuket. De aansluiting was perfect en we zaten half 10 in de bus op weg naar eiland nummer 3, aan de andere kant van Thailand. Na een uurtje rijden stopte de bus in Suratthani en moesten we allemaal uitstappen. We verder onderverdeeld in kleinere busjes. Van Suratthani naar Phuket was nog ongeveer 4 uur rijden. Een chagrijnige man plakte ons een sticker op met Patong als eindbestemming en verfrommelde onze tickets. Dat ik deze nog graag wilde bewaren interesseerde hem niet zoveel en hij wuifde me weg. Toen liep hij naar zijn auto, zette zijn autostoel in de ligstand en ging eens even heerlijk een dutje doen. Twee uur later kwam de bus naar Phuket aanrijden. Met acht toeristen in een kleine mini Van; it ken net. Al telefonerend reed onze chauffeur Surathani uit. Althans de eerste paar straten, want toen reed hij enkele rondjes over een marktje heen voor hij bij een kraampje stopte. Hij stapte uit, gooide een aantal tassen aan de kant en daar werd een zak met 15 kilo aan maïskolven op de achterbank gegooid. Dat was dan voor een vriend van hem in Phuket, want het was hier goedkoper. Bram vond het hilarisch, maar de rest van de inzittenden -die allemaal om half 6 waren opgestaan- waren minder enthousiast.

Afijn, toen hij beloofde verder niks nodig te hebben waren we redelijk gerustgesteld en vervolgden we onze reis. Maar Japie vond het tijd voor een rookpauze dus de auto ging 20 minuten langs de kant. Vervolgens probeerde hij de vier Franse toeristen over te halen via hem verder vervoer te regelen voor 750 Baht. Hun aanbod van 500 vond hij belachelijk, maar na een aantal minuten verder gereden te hebben kwam hij daar toch op terug. Door de vele regenval van de afgelopen tijd stonden veel wegen blank en was het ontzettend druk op de weg. We zaten inmiddels al op twee uur vertraging. Eenmaal door de douane heen in Phuket reed hij naar het Toeristeninformatiecentrum heen. We moesten allemaal uitstappen. Bram en een andere man vertelden hem dat we al accomodatie hadden geregeld. Blijkbaar was dit niet wat hij wilde horen, want nu begon hij echt te schreeuwen. We moesten maar gewoon naar binnen en het daar verder uitzoeken. Bats, deur dicht! Gelukkig kwam een vrouw van het centrum vriendelijk naar ons toegelopen en legde rustig uit dat ze alleen het adres van de overnachting hoefden te hebben. Kijk, zo kan dat ook!

Een klein probleempje: de Franse toeristen hadden nog geen overnachting geboekt, omdat ze gewoon op de plek van bestemming wat wilden uitzoeken. Dus ze hadden tegen het adviescentrum gezegd dat ze naar het centrum zouden gaan. Eenmaal buiten bood een ander stel aan dat ze wel met hun mee mochten lopen, want ze wisten een leuk hotel. Toen de chauffeur kwam checken waar iedereen afgezet moest worden en de Fransen aangaven van gedachte te zijn veranderd had hij het helemaal niet meer! Schreeuwen, vloeken, ons de bus in bonjouren en onder een luid 'Fuck you' de schuifdeur dichtgooien. En dat terwijl hij toch al naar die locatie moest rijden. Hij bleef tijdens het vervolg van de rit maar schreeuwen dat hij niet wist wat ze tegen het adviescentrum hadden gezegd. Wait what?!
Een enorme nare man! Daarentegen was de omgeving wel heel mooi!

Een uur voor de eindbestemming bereikt was, pikte hij ook zijn vriendin nog even op. Bram en ik zetten onze vraagtekens bij de geloofwaardigheid van de taxi-chauffeur. Het busje had ook geen papier met de naam en gegevens van de chauffeur, wat tot nu toe overal netjes hing. Maargoed dat terzijde. Om 8 uur 's avonds kwamen we dan eindelijk bij onze eindbestemming aan: 14,5 uur later vanaf Koh Samui, na 7 uur in het busje. Helemaal gaar!
We hebben snel wat gegeten om de hoek van ons hotel en liggen nu plat op bed met geen enkele intentie op nog overeind te komen... tot morgen dan.