Birds

Vanmorgen om half 12 was het weer tijd om te verkassen. We pikten nog even onze was op bij de receptie (met de hand gewassen en buiten even laten drogen ipv een droger zoals we hadden gedacht. Dat had ik dus net zo goed zelf kunnen doen) en toen stond onze chauffeur ook al klaar om ons naar Ao Nang in Krabi te brengen.

Er zat slechts een ander stel in de minivan dus we konden nog mooi een goed plekje uitzoeken. De minivan was ingericht voor 12 personen. Dit weerhield de chauffeur er niet van er 14 personen in te proppen plús alle bagage van de inzittenden. Een Duitse medereiziger van zeker 190 cm werd bovenop een aantal koffers neergezet. Toen hij demonstreerde en zei dat er toch echt niet genoeg ruimte was, werd er lachend nog een koffer onder én voor zijn benen geplaatst. Wij moesten moeite doen om onze lach in te houden.

Met deze overvolle ik-ga-op-vakantie-en-neem-mee bus reden we vervolgens naar het eind van het eiland om daar met de bus op de Ferry te rijden. Een kort ritje van nog geen 5 minuten en toen waren we al in Krabi. Hier moesten we, zoals gewoonlijk, het toeristencentrum weer laten weten wat onze bestemming zou zijn voordat we door mochten rijden naar Ao Nang. Een goede 4 uur later werden we door de chauffeur uit de bus gezet met de mededeling dat ons hotel aan het einde van een smal straatje lag. Mooi niet dus! Na flink wat heen en weer geloop (als we de weg vroegen werden we steeds letterlijk de andere kant opgestuurd dan de vorige aanwijzing) kwamen we op een herkenningspunt van het minimalistische kaartje wat op de folder van het hotel stond. Na een half uur lopen (let wel; in de felle zon, 32 graden, met onze zware tassen én bergopwaarts) kwamen we eindelijk bij onze overnachting aan. Het receptiepersoneel kwam met twee flesjes ijskoud water aangerend en lachte ons stiekem ook wat uit. Het bleek dat vervoer van en naar het strand bij de prijs van het hotel zat inbegrepen. Dat scheelde weer!

Na snel te hebben omgekleed in onze villa (ja echt!) hebben we ons af laten zetten vlak bij het strand. Het laatste stukje naar het strand lopend werden we overspoeld met 'proppers' die ons de winkel in wilde hebben of aan de cocktails. Bram moest er enorm hard om lachen: 'net een zwerm vliegen'. Een man nodigde ons uit voor Happy hour. We wezen zijn verzoek vriendelijk af. Toen we de terugweg weer langs hem heenliepen rende hij stilletjes achter Bram aan en fluisterde zacht in zijn oor: 'happy hour'. Hij kreeg een lachende "Yeah it's oke met you" van Bram terug. Ook zat er een vogel in een kooitje die ze geleerd hadden om voorbijgangers in "bouwvakkers style" na te fluiten. "Ach da's gewoon een neppe met een aan- en uitknop" aldus B. Huls.

Het strand zelf was prima. Mooi uitzicht over de rotsen en mooier dan Koh Lanta, al komt het niet eens in de buurt van Koh Phi Phi. Wél waren er golven van 3 á 4 meter dus Bram was helemaal in zijn nopjes. Ook hebben we een nieuwe vriend gemaakt. Een stevige, gezellige bankier uit Maleisië die voor het eerst alleen op reis was. We kregen beide een high-five voor het slagen van onze opleidingen afgelopen jaar en praten een beetje over onze reizen. Althans, ik ben op een gegeven moment naar de handdoek gelopen, omdat ik moest filmen hoe Bram steeds in de hoge golven dook.

Na het zwemmen hebben we lekker aan het strand gegeten bij een Seafood restaurant voordat we weer opgehaald werden door de kerel van de receptie. Morgen rijden we hier tegen 10 uur 's ochtends weg voor een twee uur durende rit richting Koh Sok, maar daarover volgt later meer...