The perfect host

Om half 6 's ochtends kwamen we eergisteren op het treinstation van Phetchaburi aan. Er liep gelijk een taxichauffeur naar ons toe die bereid was ons te helpen. We legden hem uit dat we op zoek waren naar een plek waar we konden ontbijten én onze telefoons konden opladen. We wilden van daaruit door naar de Khao Luang Cave, een grot waarvan ik gehoord had dat die zeker de moeite waard was om te bekijken. Hij wist wel iets en voor 300 Baht bracht hij ons naar een hotel vlak bij de grot waar we konden ontbijten, de grot was namelijk wel 3 uur rijden nog. Echter, naar drie keer een hoek om te slaan, en onderweg langs een paar kraampjes te stoppen, parkeerde hij de auto langs de kant. 'Cheap hotel', kwam er nog net uit. Hij liep ook met ons mee naar binnen en vertelde daar de eigenaresse het een en ander. Hij gaf ons toen een kaartje met zijn telefoonnummer en zei in gebrekkig Engels dat we hem moesten bellen voor het tripje naar de grot. Gelukkig kon de hotel eigenaresse wel een redelijk woordje Engels. Ze zei dat ze van de taxichauffeur had begrepen dat we een kamer zochten en dat hij ons naar de grot zou brengen. Toen ik vroeg hoe ver deze van het hotel lag bleek het om 10 minuten te gaan. Ik liet haar weten wat onze bedoeling was en dat we zeker niet gebruik wilde maken van deze chauffeur. Ze gaf ons een plekje bij het stopcontact, de code van de Wifi en vertelde dat het ontbijt over een half uurtje klaar zou zijn. Ook mochten we onze zware rugtassen daar laten liggen terwijl we de stad gingen verkennen. Ze belde een TukTuk chauffeur voor ons die betere prijzen hanteerde.

Na een heerlijk ontbijtje zijn we met onze nieuwe chauffeur (opaatje in Hangover 2, maar ik gok dat jullie daar niet het geschikte publiek voor zijn) richting de grot. Inderdaad, nog geen 10 minuutjes rijden. Hij beloofde buiten op ons te wachten terwijl wij de grot zouden verkennen. Op weg naar de ingang van de Khao Luang Cave werden we verwelkomt door tientallen apen. De beesten lagen midden op weg en we reden al bijna over een klein apie heen. De grot zelf was echt prachtig! Heel indrukwekkend! Op 30 meter diepte kun je door een opening prachtig naar boven kijken en als de zon goed staat creëert dat een enorm mooie lichtinval. Na een klein uurtje rond te hebben gewandeld werden we weer teruggebracht naar de ingang. Daar stond onze vriendelijke 80+ chauffeurtje op ons te wachten om ons terug naar het hotel te brengen. Echter, wij hadden de hele dag nog en zagen op een poster een afbeelding van een paleis die we wel graag wilden bezichtigen. Geen probleem en de beste man zette ons daar 5 minuten later al af. Het Khao Wang nationaal park bevat onder andere het voormalig paleis van de Thaise koning nummer 4 (1851 tot 1868) en 5 (1868-1910).

Om in het park te komen werd je via een "achtbaan" (sky lift achtige praktijk) naar boven gebracht. We zaten toevallig bij een groep Duitsers in de lift en hun tourguide. Hier zijn we dus maar een stukje achteraan gelopen tot we genoeg informatie hadden verzameld. We hebben rondgelopen door het voormalig paleis en alle bijbehorende tempels en gebouwen. Ook stond er een Observatorium op het hoogste punt van de berg wat een mooi uitzicht gaf over het park en de stad. Je moest met een trap naar boven en overal hingen netjes bordjes met [MIND YOUR HEAD] aangezien het de trappen niet ver van het plafond afzaten. "Die hangen er zeker voor mij", grapte Bram nog, DRIE hele seconden voordat hij keihard zijn hoofd aan het plafond stootte. (*eye roll)

Na ongeveer anderhalf uur hielden we het voor gezien en liepen we terug naar onze goedlachse chauffeur. Onze bezweette hoofden gaven hem genoeg informatie en hij pakte zijn (nieuw gekochte) ijskoud flesje water tevoorschijn en overhandigd die aan ons. Eenmaal teruggekeerd bij het hotel bleek het pas kwart voor 12 te zijn. Onze trein naar Lampang zou pas om 10 uur 's avonds vertrekken. Wat nu?! We vroegen de eigenaresse of er een zwembad of strand in de buurt zat aangezien de zweetdruppels van ons hoofd afgleden. Er bleek een strandje op drie kwartier rijden te zitten. Ze pakte de telefoon en ik had me goed en wel omgekleed op de wc daar en toen stond de beste man al weer voor. Met twee manden vol schone was wat hij in de tussentijd blijkbaar had opgehaald. We hebben de hele middag lekker aan het strand gelegen en werden om 5 uur weer door onze chauffeur opgehaald en naar het hotel gebracht. We hebben het hotel wat geld gegeven als bedankje voor alle hulp, plus het bewaken van onze spullen, en zijn richting het treinstation gelopen. We hadden nog een aantal uur over dus zijn onderweg ergens gaan zitten met Wifi en hebben daar onze tijd doorgebracht. We zaten om 7 uur heerlijk te genieten van onze smoothie toen we ineens beginstation Bangkok op onze treintickets zagen staan. Ik wiste zeker dat onze beste Kitty gezegd had dat het vervoer van Phetchaburi tot Lampang geregeld was en Bram herinnerde zich dat ook. Toch voelde het niet helemaal lekker dat er Bangkok op het ticket stond dus we zijn voor de zekerheid maar snel naar het treinstation gelopen. En ja hoor: dit ticket was inderdaad NIET geldig vanaf Phetaburi en de eerstvolgende trein naar Bangkok zou de volgende ochtend pas vertrekken. PANIEK!

We zijn, per taxi, als een gek naar het busstation geracet om te kijken wat onze opties waren. Echt alle lof voor het personeel daar, want ze hebben enorm veel moeite gedaan om ons te helpen. De trein zou namelijk om 10 uur 's avonds vanaf Bangkok vertrekken en het was zeker nog 2 uur rijden naar deze wereldstad. Het was inmiddels al bijna half 8 dus elke seconde telde. Het heeft ons best een aardig centje gekost, maar half 8 zaten we in een shuttle bus naar Bangkok. Wat een zweten zeg! Dan zit je niet fijn in zo'n busje dat kan ik je wel vertellen. Al helemaal niet in zo'n creepy busje als deze waar er tientallen knuffels aan het plafond hingen. Gelukkig zaten we niet alleen. Onze medepassagier, óf een jongetje van 13 óf een vrouw van 50: wij kwamen er niet uit, moest dezelfde kant op om zijn/haar trein te halen. En als de chauffeur 120 rijdt waar je 50 mag dan kom je er wel op tijd. Kwart over 9 renden we het treinstation van Bangkok binnen waar onze trein al klaarstond. We hebben de spullen neergegooid en zijn beide als een blok in slaap gevallen.