Dombo

Na een treinrit van meer dan 12 uur (!) kwamen we eindelijk in Lampang aan. Bij aanvang werden we meteen geïnterviewd door onze trouwe fans; twee studenten Engels. We zouden in Lampang op bezoek bij het Olifanten ziekenhuis; een opvangplek voor misbruikte en gewonde olifanten. Een prachtig initiatief, dus ik had er enorm veel zin in!

Met een Tuk Tuk meteen naar het ziekenhuis doorgereden waar we een kleine drie kwartier later aankwamen. We moesten een klein beetje entree betalen voor het onderhoud van het park, prima, en werden per shuttle door het park vervoerd. Maar wat een teleurstelling zeg! Dat de olifanten verzorgt worden als ze gewond zijn dat geloof ik wel, maar dat ze vervolgens gebruikt worden als attracties voor mensen dat stond nergens verkondigd. We waren gewoon in een attractiepark terecht gekomen met shows waarin olifanten trucjes moesten doen en waar je extra geld kon betalen voor ritjes op de ruggen van olifanten, die in hun vrije tijd vastgeketend stonden in een klein hutje vergezeld door een man met een stok. Als ik ergens niet tegen kan is het misbruiken van deze prachtige, wilde dieren voor het amusement van mensen. Enorm teleurgesteld en gefrustreerd hebben we het park direct weer verlaten. We zijn teruggebracht naar het treinstation om de eerstvolgende trein naar Chiang Mai te pakken, onze volgende bestemming.

We moesten een aantal uur wachten dus besloten naar het busstation te lopen om te kijken of er een bus eerder naar de stad zou gaan. En dat was zo! Een half uurtje later, en nog geen 100 Baht lichter, zaten we in de meest krakkemikkige bus ooit! Hi-la-risch! De bus was volgens mij in elkaar gezet door losse onderdelen gevonden op de vuilnisbelt, met een aluminium stijgerbuis als versnellingspook, klerenhangers aan de radio draden, een gat in de vloer van de bus waar je zo op de as keek: wij keken onze ogen uit! Ook het feit dat er tweepersoonsstoelen in de bussen zaten stopte de lokale bevolking er niet van om met z'n drieën hun konten te parkeren.

Na anderhalf uur rijden stopte de bus bij een groter station voor een korte pauze, rookpauze in de chauffeur zijn geval. Bram rende even snel naar buiten om een flesje water te halen. Vlak voordat we weer verder reden vroeg Bram zich af waar hij mijn mobiel toch had gelaten (zat achter zijn buiktasje). U raadt het al: op de grond van het busstation. Je zal hem toch...

Eenmaal in Chiang Mai aangekomen werden we per truck naar ons hotel gebracht. Aangezien het markt was, kon hij ons niet voor het hotel afzetten, omdat de straat was afgesloten. We moesten zo'n 200 meter lopen. Hij wees ons gelukkig wel welke kant we op moesten lopen. Uiteraard dwars door het marktje heen. En dan moet je niet denken aan het marktje op vrijdagmiddag in Groenlo, nee: zie het filmpje onderaan dit verslag! Jezus wat een drama zeg om met al je bagage een weg proberen te vinden tussen de mensenmassa door. Aan het einde van de Sunday Market vroegen we een lokale verkeersregelaar welke straat we moesten zijn. Nátúúrlijk wees hij ons in de totaal tegenovergestelde richting, namelijk: waar we vandaan kwamen. Ook een andere marktverkoper zei dat we terug moesten naar waar we vandaan kwamen. Wat bleek: ons hotel lag letterlijk ÉÉN straat achter de plek waar onze taxi stopte. GV@'#dj!

Bij het inchecken van ons hotel bleek dat we naar de overkant verhuist waren. Dit zag er schoner en luxer uit, dus ons hoorde je niet klagen. We hebben ons snel gedoucht en omgekleed en zijn toen, zonder bagage, teruggelopen naar het marktje waar we de hele avond over gedaan hebben. Echt ontzettend leuke spulletjes, lekker eten en een gezellige sfeer ondanks de enorme drukte. Bij terugkomst in ons hotel zijn we verwelkomt door twee kakkerlakken waar ik vannacht natuurlijk heel fijn over gedroomd heb!

Vandaag is het Loi Krathong, het Thaise feest van het licht. Een religieus feest dat wordt gevierd door live optredens, shows en vanavond diverse lantaarnfestivals! We gaan vanmiddag lekker de stad verkennen en vanavond eerst naar een tempel om een lampion op te laten en vervolgens langs de rivier van de stad om de lampionnen te zien.