Lost in Translation

Hallo vanuit Cambodja! I know it has been a while. We hadden of geen WiFi of geen energie om een verslag te typen. Maar aangezien we nu anderhalf uur op een busstation moeten overbruggen moet ik er maar aan geloven.

Het is alweer drie dagen geleden dat we uit Chiang Rai zijn vertrokken. Vanaf het kleinste vliegveld dat ik ooit gezien heb! Je liep meteen door de douane heen (drie mensen en een klein poortje) en kwam direct uit bij de gate. Pal achter de douane dus. Er was maar 1 landingsbaan dus het ging wel vrij snel allemaal. Om half 8 landde we in Bangkok en zo'n twee uur later zaten we al weer in het volgende vliegtuig richting Siem Reap, Cambodja. Hier kwamen we om 11 uur 's ochtends aan.

En wat een ontvangst! ...... maar niet heus! Het volledige vliegveldpersoneel was bijzonder onvriendelijk! We moesten geld pinnen voor het betalen van ons visum. Dit kwam in dollars uit de machine die we, tegen een erg hoge prijs, omwisselde voor de lokale valuta om er later achter te komen dat overal in dit land met dollars betaald kan worden. Het personeel die de visumaanvragen behandelde zaten op hun mobiel filmpjes te kijken en waren erg geërgerd dat ze iets moesten doen. Ze keken ook niet eens op maar plofte, zonder naar ons te kijken, een stempel in ons paspoort. Ook bij de douane hadden ze geen enkel geduld voor vragen, maar uitleggen dat ze je vingerafdruk moesten hebben op een apparaatje ergens in het bureau deden ze ook niet. De man waar Bram in de rij stond was zelfs aan het schelden dat hij Bram nog moest helpen en niet lekker zijn filmpje kon blijven afkijken.

Vervolgens kwamen we buiten en daar werden we overspoeld met Tuk Tuk chauffeurs van hetzelfde bedrijf. De prijzen waren prima en de chauffeur kwam ons heel vriendelijk begroeten en vragen waar we vandaar kwamen en heen wilden. Echter, toen hij ons per direct een reis wilde aansmeren naar een meer dezelfde dag én de tempels de dag erna en wij vriendelijk weigerden werd het een heel ander verhaal. Geërgerd bleef hij ons herhalen dat het maar $ 20 dollar was voor de hele dag en hij ons 'nu al had' en geen zin had om nieuwe klanten te zoeken. Hij reed ook niet eerder naar ons hostel voordat we de trip boekten. Hadden we in eerste instantie nog getwijfeld om de tour te boeken, dan was die twijfel inmiddels compleet verdwenen. We vroegen hem of we alsjeblieft eerst onze bagage naar ons hostel mochten brengen zodat we onderweg konden overleggen. Bij hostel aangekomen was zijn eerste reactie dan ook: "So big tour or small tour?". Wij, nog steeds vriendelijk maar al wel een tikkeltje geërgerd, legden uit dat ze nog niet wisten wat we morgen wilden doen en of we hem konden bellen. Een hele harde zucht. "No, is no good for me. I need a job. You book now!". Dit ging zeker een kwartier zo door. Hij wilde ons zijn nummer niet geven, omdat zijn ervaring was dat toeristen nooit terugbelden. GEK HÈ?! Maar we kwamen ook niet van hem af door onze spullen te pakken en weg te lopen. Dit hebben we uiteindelijk wel gedaan, maar happy was hij zeker niet.

Een beetje neergeslagen kwamen we bij ons hostel aan. Na onze reis in Thailand viel de gastvrijheid ons enorm tegen hier. Een 'vechtersmentaliteit' zou ik het haast noemen. We waren moe, chagerijnig en waren bang dat dit een voorteken was voor onze hele reis door Cambodja. Gelukkig was het personeel in ons hostel ontzettend vriendelijk. Het was er ook schoon, onze kamer was prima en ook hier weer elke dag gratis flesjes water en nieuwe handdoeken. Niks over te klagen dus. Het was inmiddels nét middag dus we hebben ingecheckt, onze spullen gedropt en zijn de stad Siem Reap gaan verkennen. Een aantal marktjes bezocht, was gedronken; niet veel bijzonders. Het is, sinds we in Cambodja zijn, steeds >35 graden (gemiddeld 38) dus de lol was er gauw vanaf. Geen best welkom helaas en de dag erna werd het nog erger.

We hadden bij ons hostel twee fietsen gehuurd ($ 3 in totaal) en wilden de tempels gaan bezoeken. Onze gastheer wees op een kaart aan waar we in de stad tickets konden halen voor de Angkor tempels. We zijn half 9 weggefietst en tegen 10 uur hadden we het nog niet gevonden. Nergens borden, belachelijk warm al en niemand kon genoeg Engels om ons te helpen. Op de kaart stond vlak voor de tempels een plaatje met: Tickets and check point, dus we gokten erop dat we het daar konden halen. Best logisch toch, bij de entree van het park? Nou niet dus! 8 km fietsen in 38 graden is echt een hel en bij aankomst kregen we te horen dat de kaarten toch echt in de stad gekocht moesten worden. Onze motivatie was nu helemaal ver te zoeken. De vrouw bij het check point gaf ook al aan dat het heel erg lastig te vinden is.... oh bedankt! Weer een goed uur later kwamen we eindelijk bij het verkooppunt aan. Wat bleek: tickets kunnen pas na 5 uur 's middags gekocht worden voor de dag erna, of dezelfde ochtend. Wat waren wij pissig zeg! Ook hier was de vriendelijkheid enorm ver te zoeken. Ze wuifde met haar handje dat we uit de rij moesten en dat was het. Wij waren er helemaal klaar mee. We zijn teruggefietst naar ons hostel, hebben daar onze zwemkleding aangetrokken en zijn toen naar het dichtstbijzijnde hotel gefietst met een zwembad. Dit 5 sterren(!) hotel wilde ons prima laten zwemmen voor een entreeprijs van $ 10 pp. Het kon ons inmiddels niet zoveel meer schelen. De zweetdruppels vielen van ons gezicht af en we hadden twee klote dagen achter de rug. Het 5 sterren hotel leek een logische afleiding. We hebben dan ook een heerlijk middag gehad. We hebben er ook voor gekozen om onze planning te laten waren. Het lijstje met 15 plaatsen, die ik in Cambodja wilde bezoeken, ging de prullenbak in. Naast de tempels, een must uiteraard, wilden we vooral naar het zuiden toe: de prachtige eilanden/stranden van Cambodja. Geen gehaast meer zoals in Thailand, maar meerdere dagen op een plek. Niks meer plannen, maar gewoon doen waar we zin in hebben. We waren beide opgelucht en hebben een super leuke, relaxte middag gehad.