The nightmare before Christmas

Maandagavond werden we 10 uur 's avonds bij ons hotel opgehaald en naar de bus gebracht. De manager van ons hotel, die ons het busticket had verkocht, zei dat we tegen 5 á 6 uur 's ochtends in Hanoi zouden aankomen. We konden onze bagage bij het 'ticket office' achterlaten om ergens te ontbijten en tegen 8 uur zouden we dan verder rijden naar Hanoi.
We kwamen welgeteld 5 uur later in Hanoi aan, dus om 3.15 's ochtends. We werden ergens midden in de stad gedumpt, ver van het ticket office af, dus moesten een taxi pakken om daar heen te gaan. Het kantoor zat natuurlijk potdicht, evenals alle restaurants en winkels. Er was een hotel open, maar daar waren we voor half 7 niet welkom. We hebben uiteindelijk VIJF uur lang buiten op de stoep voor het kantoor gezeten voor het uiteindelijk openging. Dat is vijf uur lang midden in de nacht zonder drinken (netjes in de bus al opgedronken), eten, slaap of een toilet. De bus naar Ha Long Bay ging pas om 9 uur 's ochtends en stopte uiteindelijk in een baai ver van de stad af.

In Ha Long Bay werden we ontvangen door een tourguide die vroeg of we een tour wilden maken langs de beroemde rotsen. Dat waren we de dag erna van plan. Hij zei dat een taxi naar ons hotel $25 zou kosten. Hij boodt een overnachting aan op de boot inclusief tour en vervoer naar Hanoi voor ongeveer hetzelfde geld als we kwijt zouden zijn als we het los zouden boeken. De boten in de baai zagen er goed uit en er waren veel toeristen die op de boot stapten. Ook zagen de foto's er goed uit en de tour erg professioneel. We hadden niet genoeg contant, maar hij had een pinapparaat. Bleek dat er te weinig geld op mijn rekening stond voor het boeken van de overnachting. Ik moest het namelijk nog overzetten van mijn spaarrekening naar mijn lopende. Hij zorgde voor Wifi zodat ik het via mijn bankapplicatie over kon zetten, maar die was niet beveiligd en dan doet de app het niet. Pas toen we het over wilden laten gaan konden we ook op de boot wel betalen, na het overzetten van het geld. Prima! We werden in een auto gezet en reden naar een andere pier. Erg vreemd, maar hij zei dat de boot net vertrokken was, dus we per speedboot er heen werden gebracht. We wilden eigenlijk geen geld betalen zonder de boot te hebben gezien, maar hij wees de boot (tussen de 30 andere boten in de haven) aan. Een ander Duits stel stapte bij ons in de boot. Zij hadden dezelfde tour geboekt. Dus wij varen de baai uit.... en bleven maar varen. Onderweg zette hij nog een local af en we gingen weer verder. De boot was steeds "vlakbij".

Toen we eindelijk bij de boot aankwamen leek het totaal niet op de boot van de foto's. Een oud, krakkemikkig schip midden op zee, tussen een aantal bergen verstopt, dat uit een paar verrotte planken bestond waar de verf overal al vanaf bladderde. Hier hebben we dus zoveel geld voor betaald?! Slik! Ook zouden er al 13 personen aan boord zijn, maar het bootje leek, op de bemanning na, verlaten. Hier gaan we dus mooi niet op slapen! We waren keihard opgelicht en eisten teruggebracht te worden naar de kade.
Ook het Duitse stel, dat al wel betaald had, was woedend. De "tourguide" had bij hen zelfs naar de mooie boten gewezen en gezegd dat ze die zouden krijgen. Ze eisten hun geld terug en dreigde naar de politie te gaan. Een hele lange discussie volgde, waarin de man op het schip steeds zei dat hij zijn tour goed vond en geld moest verdienen en wij gewoon terug wilden. Het laatste wat hij wilde was ontevreden klanten zei hij steeds, dus na een lange discussie die hij niet ging winnen mochten we eindelijk terug..... mits we 1 miljoen dong zouden betalen voor het speedbootritje. Ik zei dat als hij echt tevreden klanten wil, hij niet moet blijven liegen, want we wisten allebei dat het ritje geen 1 miljoen dong aan brandstofkosten was. 'Ok, ok; how much you pay!'. We waren er allemaal klaar mee op dit punt, maar als je in een bootje zit midden op zee sta je niet heel sterk in je schoenen. De man raakte op een gegeven moment zo geïrriteerd dat hij schreeuwde dat we de speedboot 'kapitein' maar moesten vragen hoeveel hij van ons kreeg en duwde ons weg. De kapitein was een lokale Vietnamees die uiteraard geen woord Engels sprak. Ik vroeg hem hoeveel hij echt verbruikt had en hij hield lachend 1 miljoen dong omhoog.

We draaiden boos ons hoofd weg en dobberde een beetje lullig op zee aangezien de man de motor niet wilde starten zonder geld te zien. Uiteindelijk hebben we hem 600.000 dong toegestopt en vaarde hij vrolijk terug. Op de kade (niet de officiële) kwam een ander kereltje naar ons toe om te vragen wat er gebeurt was. Hij was erg vriendelijk, tot het Duitse stel zei dat ze hun geld terug wilden. Dat was natuurlijk niet mogelijk, want alles was al geboekt. Ze konden 1/3e terugkrijgen, maar meer ook niet. Wij gingen ook met met hem in discussie en gaven aan dat het oplichterij was en de foto's totaal niet overeen kwamen met de daadwerkelijke boot. Hij zei dat de foto's van jaren terug waren toen de boot nog nieuw was. Dat konden we zelf toch ook wel nagaan?! Bram en ik vroegen nog of we nog moesten blijven wachten, maar de Duitse vrouw zwaaide ons, teneergeslagen, uit. We hielden een taxi aan en de rit naar ons hotel koste maarliefst 150.000 dong. Nog geen 6 euro.

Bekaf, gefrustreerd en behoorlijk down kwamen we bij het hotel aan. We kregen een kop thee, boekten een dagtour voor Ha Long Bay de dag erop en werden naar onze kamer gebracht. Vriendelijke receptie en een prima kamer (met betonnen matrassen). We zijn gaan liggen en ik ben als een blok in slaap gevallen. Had ik al gezegd dat Bram en ik deze dag precies een jaar hadden? Hah happy anniversary! Wat een klote dag zeg!


De volgende ochtend werden we kwart over 7 opgehaald voor de tour. 5 over 7 kreeg ik een por in mijn arm van Bram: kats verslapen. We renden naar beneden waar de bus inderdaad al stond te wachten. Met een groep van zeker 30 man werden we naar de boot gebracht. Onze vriendelijke tourguide legde het programma uit en de veiligheidsregels en off we went! En wat een heerlijke dag hebben we gehad! Op het dek van de boot met de zon in ons gezicht en de wind door ons haar. Het was vandaag een graad of 30 en een stuk minder bewolkt dus perfect voor de tour. We zijn langs de rotsen gevaren, langs een eiland dat hier op het 200.000 dong biljet staat afgebeeld, langs een floating village (eerder floating ticket office) en een stop gemaakt op Ti Top island. Een stevige klim van 600 trappen die je prachtig uitzicht geven over Ha Long Bay. Echt een prima goedmaker voor de dramatische dag ervoor.

Na de 6 uur durende tour zijn we, per bus, verder gereden naar Hanoi waar we 10 uur vanavond zijn aangekomen. We gaan zo heerlijk slapen (ben echt helemaal op) en dan morgen de stad verkennen. Hanoi heeft niet veel bijzondere bezienswaardigheden, maar we willen vooral wat dingetjes halen nog. Ongelofelijk dat het morgen alweer de laatste dag is! In ieder geval heel erg bedankt voor het lezen van de verslagen. Wie weet komt er gauw weer een nieuw avontuur?! En niet te vergeten;

Hele fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!