Taxi driver

Vanochtend kwart voor 9 was het dan tijd om uit te checken uit het Here Hostel in Bangkok. Uiteraard niet zonder het personeel nog een keer aan het werk te zetten door een breekijzer te zoeken, omdat het openmaken van een kluisje met hangslot waarvan het sleuteltje nog in het kluisje ligt nou eenmaal niet vanzelf opengaat. Waar we allemaal al geruime tijd bang voor zijn, blijkt dus een reële angst: Bram's fratsen zijn besmettelijk.

Na het doorknippen van het hangslot (en het kopen van een nieuwe) nog even gebruik gemaakt van ons gratis ontbijtje en toen naar buiten om onze schoenen aan te trekken. Die moeten zoals verwacht standaard buiten blijven staan (of in kluisjes opgeborgen). En waarempel: zoals belooft (door Kitty van het Thaise toeristen informatiecentrum- zie vorig verslag) stond onze privéchauffeur ons al netjes op te wachten. Er volgde een kort ritje naar het beruchte Khao San Road om onze visums op te halen voor Vietnam. Dicht. Hm oke niet echt een fijn gevoel, maar de buren verzekerde ons dat hij zo wel open zou gaan. Er stond alleen veel file ivm een evenement rondom het overlijden van de koning. En jawel, maarliefst 40 minuten later kwam meneertje er aangelopen met een stempel in onze visa's. "Zei ik toch", aldus Bram.

Onze chauffeur heeft al die tijd netjes bij onze bagage gewacht en reed vrolijk verder naar onze volgende bestemming: Damnoen Saduak of Floating Market. Tijdens de rit van een kleine twee uur hebben we de chauffeur goed ondervraagt. Zijn naam is ons helaas ontschoten, maar hij woont 10 kilometer buiten Bangkok en is de eigenaar van de taxi. Deze kost 2 miljoen Baht (ong 50.000 euro) en gaat ongeveer 10 jaar mee. De TAX bedraagt 30%. Daarentegen zijn scholen en ziekenhuisbezoekjes in Thailand gratis. Hij verdient als taxichauffeur gemiddeld 45.000 Baht per maand. Dat is 955.000 Baht minder per maand dan een dokter. Die moeten wel veel meer TAX betalen over hun inkomen, namelijk 30%. De grootste wolkenkrabber in Thailand verkoopt kamers voor minimaal 100 miljoen Baht en alle kamers zijn uitverkocht. En zo ging het twee uur lang.

Eenmaal aangekomen in Damnoen Saduak parkeerde hij de taxi voor de 'kade' en beloofde hij weer om goed op onze spullen te passen. Bram en ik stapten in een bootje voor een tour door de Floating Market. Je kon kiezen tussen een ritje van een uur of twee uur, maar aangezien we 's middags ook nog een trein moesten pakken hebben we voor een uur gekozen. De boottocht was echt heel leuk. Je vaarde langs allerlei huisjes en kraampjes. Veel mensen hadden aan hun huis een kraampje vastzitten van waaruit ze spulletjes probeerden te verkopen. Sommigen hadden stokken waarmee ze je probeerden langs de kant te trekken. We hebben echt allerlei soorten bootjes/kraampjes voorbij zien varen: met fruit, kleren, beeldjes, rijst, hoedjes enz enz. Vrouwtjes van eind 80 die met peddel en al probeerden hun pensioen wat op te hogen. (Fun fact: in Thailand mag je met je 60e met pensioen, maar dit hoeft niet. De overheid betaalt een klein bedrag van 2000 Baht per maand -€ 52- wat net genoeg is voor eten, dus veel mensen werken langer door).
* Disclaimer: alle informatie gegeven in dit verslag is afkomstig van onze taxichauffeur en gecommuniceerd in gebrekkig Engels. Aan deze informatie kunnen geen rechten worden ontleend.

Na een leuk souveniertje te hebben gekocht, die Bram vervolgens verloren is, zijn we weer teruggebracht naar de kade. Daar werden we weer vriendelijk ontvangen door onze vriend. We reden vervolgens weer helemaal terug naar Bangkok, want van daaruit zou onze trein vertrekken richting Hua Hin. Onze taxichauffeur vroeg waar we overal heen zouden gaan en toen we onder andere Chiang Mai zeiden, riep hij heel enthousiast dat hij daar ook heen is geweest. Hij had wel foto's om ons deze prachtige stad en omgeving te laten zien. En jawel hoor: maarliefst 6 selfies van de beste man met nog net een boom te op de achtergrond. Het waren wel prachtige foto's dat moeten we toegeven met als hoogtepunt een close-up van zijn gezicht met een vlinder op zijn bovenlip. We hebben nu nóg meer zin in Chiang Mai!

Om kwart voor 3, een klein uurtje voor vertek, kwamen we aan bij het treinstation. Nog even snel een foto gemaakt van onze fantastische chauffeur (inclusief duimpje) en toen naar binnen gegaan. En ook daar bleek dat we de juiste tickets hadden ontvangen en kregen we een beste luxe treinstoel in de beste coupe van de trein (vergelijkbaar met 1e klas in de treinen van de NS. Voor de rit van 4,5 uur voor 2 personen in de eerste klas hebben we maarliefst € 3,75 betaald. En ja, die komma staat op de juiste plek. Als we die monnik in Bangkok ooit nog eens tegenkomen dan krijgt hij een dikke zoen... van Bram.

De treinrit duurde ongeveer 5 uur en we kwamen half 9 's avonds hier in Hua Hin aan. We zouden hier opgehaald worden en naar onze overnachting worden gebracht. Echter, er stond niemand om ons te ontvangen. We hadden beide een paar seconden lichte paniek en waren bang dat we dan toch misschien opgelicht waren, toen er een Thaise man op ons afstapte en aanbood ons te helpen. Hij belde het hotel (onze reservering hadden ze wel ontvangen) en zorgde ervoor dat onze taxi door hen betaald werd. Ondanks dat we hier nog maar 3 dagen zijn, telt het gezegde 'als iets te mooi is om waar te zijn...' tot nu toe NIET in Thailand.