Singin' in the rain

Tegen een uur of 10 's ochtends, op 13 december, werd de scooter bij ons hotel afgeleverd en onze bagage opgehaald. Het regende inmiddels gelukkig niet meer, maar we hebben onze regenponcho's voor de zekerheid maar wel vast aangetrokken. Echt goed weer was er namelijk niet voorspeld. Gelukkig hadden we helmen gekregen met een beschermkap (technische term is me even ontschoten, ahum) erop, zodat we niet al te nat zouden worden. De hostess rende met ons mee naar buiten en natuurlijk moesten er nog een aantal foto's van ons gemaakt worden voor op hun Facebookpagina. Erg fijn. We kregen ook twee postcards mee als bedankje. We startte de motor, zwaaide haar uit en reden vol goede moed de hoek om... en toen stond de motor stil. Geen benzine. Geen probleem; er zat er een tankstation vlak om de hoek dus Bram hoefde niet al te lang te duwen.

Een volle tank later begon het net te regenen. Geen ramp, want we hadden allebei een goede regenponcho aan en helm op dus we merkten er opzich nog vrij weinig van. We zouden vanuit Hoi An via Da Nang naar Hue rijden, een tocht van ongeveer 260 kilometer langs de zee en door de bergen. Ik had er enorm veel zin in. Bram begon met rijden zodat ik de tassen bij me kon houden en foto's kon maken. Tot Da Nang hebben we eigenlijk weinig regen gehad. De omgeving was oke; gaaf om te zien, maar niet spectaculair. Vlak na Da Nang kwam de 'money maker', de Wolkenpas (Hai Van Pass): een weg van 21 kilometer door de bergen heen. Hai Van betekent 'pas door zeewolken', wat slaat op de mist/wolken die onstaan vanaf de zee. Vlak voor we bij de Wolkenpas aankwamen begon het keihard te regenen. Tijd voor een koffiepauze dus. Leg dat maar eens uit. De mensen waren erg vriendelijk, maar helaas voor Bram was de 'ijskoffie' niet echt een aanrader. Het heeft ongeveer een kwartier lang enorm hard geregend en toen was het ook al weer droog. Tijd voor de Wolkenpas dus.

En wauw: dit was zeker geen teleurstelling. Het feit dat de weg door de bergen, langs de zee loopt is al prachtig. Dat het bewolkt en ''grauw' was vond ik alleen maar gaaf, want dat geeft de omgeving veel meer karakter. Daarnaast lopen er veel koeien, geiten en buffels los op de weg. En het uitzicht was echt fantastisch! We hebben halverwege de rit geluncht bij een klein tentje met uitzicht over de baai en bergroute. Ik had nog niet ontbeten dus vroeg haar om een stukje brood. Het brood hier in Vietnam bestaat blijkbaar uit omelette en gebakken rijst, want dat is wat ik kreeg. Het smaakte overigens heerlijk. De vrouw stond erop dat we op een rots gingen staan zodat ze een foto van ons kon maken. Dus dat deden we braaf.

Na het eten kwam het hoogtepunt van de reis, de kers op de taart. We reden letterlijk door de wolken heen. Een ontzettend gave ervaring, zeker op een scooter, want je rijdt eerst op een laag van wolken af en dan verdwijnt langzaam-maar-zeker je zicht. De foto's die ik hier gemaakt hebt zijn ook prachtig (voor zover dat kan op een iPhone). Aan de linkerkant van de weg stikte het van de watervallen en bomen waarvan de toppen in de wolkenlaag verdwijnen. Aan de rechterkant.... geen idee, want we zagen alleen maar wolken. Na een goed half uur door de wolken te hebben gereden werd het in een keer weer licht. Ook heel bizar. We kregen weer uitzicht over de zee en de weg.

Als afsluiting van de Wolkenpas rij je tegen een prachtig plaatsje aan genaamd: Vinh Lang Co. Dit plaatsje zelf is niet eens zo bijzonder, maar de ligging des te meer. Je moet over een lange brug rijden over de zee om er te komen en het plaatsje ligt aan zee beschut tussen de bergen. Het bezoeken van dit plaatsje liet nog even op zich wachten, want de spoorbomen waren dicht omdat er een trein kwam langs geblazen. De trein van Hoi An naar Hue (en andersom) rijdt namelijk ook via de bergen. We hebben hier nog over getwijfeld, maar de prijs van een ticket lag veel hoger dan het huren van een scooter en nu konden we lekker afstappen wanneer we wilden. Dus keuze snel gemaakt. We zijn verder gereden door het plaatsje heen richting Hue. Inmiddels was het enorm hard gaan regenen en dat doet het nu nog steeds, twee dagen later. Dit betekent veel overstromingen. Zo moesten we onderweg door een gigantische rivier rijden (weg was overstroomd). Het water kwam tot je knieen! En ook veel straten in de stad staan blank.

Over de afgelopen twee dagen heb ik dan ook erg weinig te melden. We kwamen 13 december tegen een uur of 4 's middags in Hue aan, hebben de scooter teruggebracht naar het bedrijf en met poncho en al naar ons hotel gelopen. Hier hebben we ingecheckt en zijn, na een lekkere douche, potjes gaan kaarten. Gisteren hebben we, toen het even droog was, een paraplu geleend en zijn we de stad gaan verkennen. Het oude paleis van de koning ligt vlak bij ons hotel dus die konden we lopend gaan bekijken. Eenmaal aangekomen bij het paleis was het weer keihard gaan regenen en na een rondje om het paleis hadden we het wel weer gezien. We hebben de rest van de middag op de kamer doorgebracht. Vandaag zijn we even naar een winkelcentrum gegaan (per taxi), maar dit hadden we na een uurtje ook wel gehad. We zitten nu in de lobby van ons hotel, op de computer, te wachten op onze taxi. We worden hier tegen half 6 's middags (over een half uurtje) opgehaald een per nachtbus naar Ninh Binh gebracht. Een rit van een goede 12 uur weer. Het weer is daar gelukkig wel een stuk beter dan hier. Niet qua temperatuur, maar er is nauwelijks/geen regen voorspeld en zaterdag zelfs de hele dag zon dus wij hebben er zin in. We zitten in een hotel echt vlak (loopafstand) bij de Tam Coc grotten en rivier (zoek het maar eens op Google: wauw!).

Dus ja, dat waren de afgelopen dagen. We hebben niet zo heel veel van dit plaatsje kunnen zien, maar dat maakt me eerlijk gezegd niet zo heel veel uit. De rit hier naar toe was echt fantastisch, zelfs met de vele regen. En het had ook wel wat om in de stromende regen met zijn tweeen door Vietnam te rijden. We hebben er vooral ook erg hard om kunnen lachen.